Stikstof en zwavel verzuren oceanen

Dat koolstofdioxide (CO₂) onze wateren verzuurt is al langer bekend maar nu blijkt dat stikstof en zwavel hier ook grote invloed op hebben. Lokaal kan de invloed zelfs 10-50% van die van CO₂ zijn. Met dit resultaat verschijnt Scott Doney (Woods Hole Oceanographic Institution Massachusetts) deze week in PNAS.

Een verrassend resultaat als je de uitstoot vergelijkt: voor reactieve stikstof en zwavel is dit respectievelijk 6 en 2 teramol per jaar terwijl er van CO₂ jaarlijks 700 teramol de lucht ingaat. Op basis hiervan verwacht je de verzuring door stikstof en zwavel dan ook honderd maal minder dan door CO₂.

Dit is lokaal dus niet het geval, met name vlakbij de plaats waar de uitstoot plaatsvindt. Volgens Doney komt dit doordat stikstof en zwavel binnen een paar dagen tot een week weer naar beneden regenen met als gevolg dat ze niet de kans krijgen zich wijd te verspreiden. De stikstof en zwavel komen van kunstmest en fossiele brandstoffen en bedreigen de flora en fauna onder water.

De eerste reacties op Doney’s onderzoek zijn sceptisch. Het idee was altijd al dat het royale volume en de buffercapaciteiten van de oceanen deze op kunnen vangen. Biologisch oceanograaf Ulf Riebessel (Leibniz-Institute für Meereswissenschaften, Kiel Duitsland) voegt hieraan toe dat toevoeging van stikstof juist de productiviteit van plankton bevordert, waarmee de concentratie opgeloste anorganische koolstof lager wordt en het water meer basisch. In Doney’s model is hier overigens voor gecorrigeerd.

Bron: news@nature