Een grote hoeveelheid zink is essentieel voor de rijping van eicellen, zo hebben Amerikaanse onderzoekers vastgesteld. Zodra ze ook begrijpen waarom dat zo is, hopen ze te kunnen voorspellen of een eicel bruikbaar is voor reageerbuisbevruchting.

In Nature Chemical Biology melden Alison Kim en collega’s (Northwestern University) dat het zinkgehalte van muizen-eicellen met 50 procent toeneemt tijdens de laatste 12 tot 14 uur van hun rijpingsproces. De concentratie van andere metaalionen blijft zo goed als constant, zo wisten ze vast te stellen met röntgenfluorescentiemicroscopie.

Tijdens die laatste uren wordt het meioseproces afgerond, dat er voor zorgt dat de eicel maar één exemplaar van elk chromosoom overhoudt. Gaat daar iets mee mis, dan kan de cel nooit een optimaal embryo opleveren.

Op de een of andere manier blijkt dit proces alleen goed af te lopen wanneer er voldoende zink beschikbaar is. Voeg je een chelator toe die de zinkionen wegvangt, dan loopt de meiose halverwege vast. Op tijd toevoegen van extra zink blijkt dit vastlopen te kunnen voorkómen, maar als je er te laat mee bent dan blijkt dat extra zink te leiden tot parthenogenese.

Kim heeft nog geen idee van het achterliggende signaalmechanisme. Ze weet voorlopig alleen dát zink belangrijk is.

Een verband met onvoldoende zink in de voeding van de moeder is ook nog niet te leggen, maar wordt wel het onderwerp van een vervolgonderzoek.

bron: Northwestern University