Gechloreerde zijde is een probaat middel tegen bacterién. Zelfs de sporen overleven het contact niet, melden onderzoekers van de Amerikaanse luchtmacht in het tijdschrift ACS Applied Materials & Interfaces.

Volgens Rajesh Naik en collega’s zou je dergelijk textiel bijvoorbeeld kunnen gebruiken in rampgebieden, als waterfilter of als gordijnstof in noodhospitalen.

Ze maken handig gebruik van het feit dat natuurzijde bestaat uit eiwitmoleculen, die per definitie vol zitten met secundaire amines. Stel je die bloot aan bleekwater (de onderzoekers gebruikten het huishoudproduct Clorox) dan veranderen die vanzelf in chlooramines. De zijde wordt zo dus permanent gechloreerd.

Iets vergelijkbaars is met synthetische vezels ook wel eens geprobeerd, maar daar komt meer bij kijken dan een simpel emmertje met bleek.

Het succes van de behandeling blijkt pH-afhankelijk. Een bad met 10 volumeprocent Clorox heeft van nature een pH van ongeveer 11, en daar kunnen zijdevezels slecht tegen. Zuur je het bad echter aan met watervrije azijnzuur (ijsazijn) tot een pH van 5, dan blijkt het chloreren nog steeds te lukken en worden de vezels op het oog nauwelijks aangetast tenzij je ze een hele dag in het bad laat hangen.

De treksterkte loopt wel achteruit, wat lijkt te komen doordat de vezels minder rekbaar worden. De onderzoekers vermoeden dat dat komt doordat tyrosinebouwstenen in de eiwitten crosslinks vormen door de oxidatieve werking van het bleekwater.

Maar het goede nieuws is dat 1 uur blootstelling aan bleekwater bij pH 5 voldoende blijkt om vezels te kweken die binnen 10 minuten 99,99999 procent van alle Bacillus thuringiensis-cellen doden, én 99,99998 procent van hun sporen. B. thuringiensis is een familielid van de beruchte antraxbacil, dus de onderzoekers verwachten dat het met die sporen ook wel zal lukken.

bron: ACS