Sommige laboratoriummuizen vertonen salamanderachtige trekjes, zo melden Amerikaanse onderzoekers. Ze kunnen forse beschadigingen aan hun weefsel oplappen zonder littekens achter te laten.

De zogeheten Murphy Roths Large-muis (MRL) is een gemuteerde stam die al jaren wordt gebruikt als muismodel bij de bestudering van autoimmuunziekten. Kennelijk hebben de mutaties ook geleid tot een zeker regeneratievermogen.

Onderzoekster prof. Ellen Heber-Katz (Wistar Institute, Philadelphia) ontdekte het bij toeval. Om tijdens een proef de muizen uit elkaar te kunnen houden, had ze haar postdoc gaatjes laten ponsen in de oren van een aantal dieren. Toen ze naar het lab kawam om de resultaten te bekijken, vond ze alleen muizen zonder gaatjes. Ze dacht eerst nog dat de postdoc lui was geweeest, maar het dichtgroeien van de oren bleek reproduceerbaar.

Latere proeven hebben aangetoond dat de muizen een lichte beschadiging van de hartspier of he ruggenmerg ook littekenloos kunnen herstellen. Een afgeknipte teen groeit niet opnieuw aan, maar de eerste aanzet voor een nieuwe teen is wel te zien.

De onderzoekers denken dat de MRL-muizen een mechanisme missen waarbij zich een membraan vormt over een beschadigde plek. Dat membraan houdt normaal gesproken verdere regeneratie tegen. Minstes twee genen spelen daarbij een rol.

bron: BBC News, 11 april 2006