Boodschapper-RNA bevat niet alleen eiwitcodes maar regelt soms ook zelf de mate waarin die codes naar eiwitten worden vertaald. Dat levert een geheel nieuwe strategie op om kanker aan te pakken, meldde Berkeley-celbioloog Jamie Cate zojuist in Nature.

Volgens Cate betreft het een zeldzame categorie boodschapper-RNA (mRNA) die aan één einde uitloopt in een sequentie die niet bij de eigenlijke eiwitcode hoort. Dit label kan zich hechten aan het eiwit elF3 (‘eukaryotic initiation factor 3’) in het cytoplasma. En dat elF3 maakt weer deel uit van een eiwitcomplex dat mRNA aanvoert naar de ribosomen, die de vertaalslag naar eiwitsequenties maken.

Wat er dan gebeurt, ligt aan de plek wáár het mRNA op elF3 zit. Er zijn minstens twee totaal verschillende bindingsplaatsen: de ene remt de vertaalslag af, de andere bevordert hem juist. Zo regelt dit mRNA dus via elF3 zijn eigen expressie. Of het ook invloed heeft op de vertaling van ándere mRNA’s die toevallig langskomen, wordt uit de publicatie niet duidelijk.

Uit de onderzochte cellen wist Cate 479 sequenties met zo’n label te isoleren, ongeveer drie procent van alle mRNA’s die daar gemiddeld rondzwerven. Maar onder die 479 zijn er verdacht veel die coderen voor eiwitten die rechtstreeks te maken hebben met celdeling, celgroei, celdood en cytoskelet. Allemaal dingen waarmee in een tumor het nodige mis gaat.

Gesuggereerd wordt dan ook dat veel van die tumoren iets te maken hebben met een verstoring van deze subtiele interacties tussen elF3 en mRNA’s. En dat je die interacties wellicht kunstmatig opnieuw kunt instellen door medicijnen op elF3 af te sturen die hetzelfde doen als zo’n mRNA. Al is dat voorlopig toekomstmuziek.

bron: Berkeley