Een nanovezel met het mineraal zeoliet kan creatinine uit het bloed filteren. Mogelijk maakt dat een snelle nierdialyse mogelijk in ontwikkelingslanden en rampgebieden, schrijft een groep Japanse onderzoekers in Biomaterials Science.

Zeoliet is een poreus mineraal dat gebruikt kan worden als moleculaire zeef. Het heeft een structuur met kanalen waarvan de afmetingen per type zeoliet verschillen. Vooral van zeolieten met een hoog silicagehalte blijkt de poriegrootte ideaal voor het selectief adsorberen van creatinine, een belangrijke afvalstof in het bloed.

De Japanners verpakken deze zeoliet in een soort regelmatig geweven ‘gaas’ van nanovezels. De vezels, gemaakt van poly(ethyleen)-co-vinyl alcohol (EVOH) met behulp van electrospinning, zorgen ervoor dat de zeoliet niet in de bloedbaan terecht kan komen.

Door de EVOH-matrix kon de creatinine minder goed bij de zeoliet komen en was de adsorptiecapaciteit van het geheel lager dan van vrije zeolieten, maar toch bleek die nog voldoende aanwezig om creatinine uit vloeistof te zuiveren.

De Japanners schatten dat er ongeveer 170g van de nanovezel met zeolieten nodig is om de dagelijks geproduceerde hoeveelheid creatinine uit het bloed te filteren. Dat komt overeen met een filter van 10cm³. Verdere ontwikkeling is nodig om het filtersysteem handzamer te maken voor gebruik in ontwikkelingslanden en rampgebieden.

Daarmee juichen de Japanners overigens wel wat vroeg: met hun EVOH-zeolietfilter zuiverden ze alleen creatinine uit vloeistof, terwijl er bij nierdialyse heel wat meer afvalstoffen verwijderd worden.

Bron: Biomaterials Science