Joule presenteert een anaeroob proces dat middellange carbonzuurketens maakt van de zure wei, die overblijft bij de productie van Griekse yoghurt. Zo brengt het tenminste iets op, denken Lars Angenent en collega’s van Cornell University.

Ze wijzen er op dat die yoghurt steeds populairder wordt: hun universiteit zit in de staat New York, waar de productie tussen 2007 en 2012 is verdrievoudigd tot 315.000 ton per jaar. In elke liter yoghurt gaat drie liter melk zitten, en dat levert 630.000 ton wei op met een vrij lage pH en een hoog chemisch zuurstofverbruik (COD). Bij gebrek aan betere toepassingsmogelijkheden wordt dat eiwit-, vet- en suikerhoudende vocht vaak over het land verspreid als mest, of anaeroob gefermenteerd tot methaan.

De voornaamste ingrediënten in die wei blijken lactose, fructose en melkzuur te zijn. En de groep van Angenent, een Wageningse ingenieur die carrière maakte in de VS en sinds kort hoogleraar milieubiotechnologie is in het Duitse Tübingen, heeft nu een proces bedacht dat eerst de resterende suikers eveneens in melkzuur omzet en vervolgens die ketens verlengt tot - voornamelijk - n-hexaanzuur en n-octaanzuur.

Voor die verlenging is in principe een externe elektronendonor nodig. Maar kennelijk weten de bacteriën daar de overige ingrediënten in de wei voor te benutten zodat er niets extra’s bij hoeft.

De voornaamste truc blijkt te zijn dat je er een tweestapsproces van moet maken. De melkzuurproductie laat je verlopen bij 50 °C en de ketenverlenging in een tweede reactor met een andere bacteriepopulatie, bij 30 °C.

Die populaties komen dan voort uit een gemengde cultuur waar je de bioreactoren mee ent, en het microbioom dat al van nature in de wei zit. Ze optimaliseren zichzelf; na een tijdje vind je in de eerste reactor vrijwel alleen nog maar de melkzuurbacterie Lactobacillus lactis, terwijl de tweede zo te zien wordt gedomineerd door niet nader geïdentificeerde soorten uit de Bacteroidales- en Clostridiales-families.

Wat er verder precies in die reactoren gebeurt hebben Angenent een collega’s niet onderzocht; het zou zelfs kunnen dat er een dosis geluk aan te pas kwam om de genoemde producten te krijgen.

Het goede nieuws is dat hexaanzuur en octaanzuur prima verkoopbaar zijn als voedingssupplement voor koeien. Deze zuren hebben een antimicrobiële werking en kunnen daardoor antibiotica vervangen. Angenent schat dat hij uit die 630.000 ton wei zeker 8.620 ton product kan winnen. Als je mag afgaan op de prijzen die Chinese groothandelaren rekenen op alibaba.com, brengt dat zeker $ 32 miljoen op.

Mocht die markt verzadigd raken dan kun je overwegen de ketens nog wat verder te verlengen, wat volgens Angenent iets oplevert dat bruikbaar is als vliegtuigbrandstof.

bron: Cell Press