Er zijn minstens 6 chemische alternatieven voor DNA te verzinnen die eveneens bruikbaar zijn als erfelijkheidsdrager, zichzelf tot complexe structuren kunnen vouwen en zelfs in staat moeten worden geacht om te evolueren. En chemisch gezien zijn ze soms nog stabieler ook, melden Philipp Holliger (Cambridge University), Piet Herdewijn (KU Leuven) en collega’s in Science.

In een commentaar in hetzelfde nummer wordt al gejubeld over een ‘alternatieve biologie’. Met de voorzichtige suggestie dat je dus maar moet afwachten wat voor interessants je op andere planeten nog kunt tegenkomen - en de aan sf-schrijver Arthur C. Clarke ontleende waarschuwing dat dat interessants wel eens dodelijk voor de menselijke biologie zou kunnen zijn.

Inhet artikel geven Holliger en Herdewijn wel toe dat het ze nog niet is gelukt om zulke ‘xenonucleïnezuren’ (XNA’s) zichzelf te laten repliceren, zoals DNA-strengen dat wèl kunnen. DNA kopiëren naar XNA, en omgekeerd, lukt echter wel. Op de gemodificeerde transcriptase-enzymen, die dit voor elkaar krijgen, hebben ze inmiddels octrooi aangevraagd.

Hun XNA’s hebben gemeen dat de ribofuranosering uit DNA en RNA is vervangen door een andere vijf- of zesring. Vandaar dat je die transcriptases, die heel selectief zijn voor een bepaalde structuur, inderdaad moet ombouwen. Kun je die modificatie eenmaal beheersen (en daarop hebben de auteurs ook octrooi aangevraagd), dan kun je kennelijk kopiëren wat je wilt. Rechtstreeks XNA naar XNA kopiëren schijnt inmiddels ook al te lukken.

De mogelijkheid tot evolutie zit ingebakken in het feit dat het kopiëren niet helemaal foutloos gaat.

bron: Science