In Zweden is een scheepsverf bedacht die alleen giftig is voor zeepokken die er aan knagen. Dat maakt zo’n coating een stuk minder schadelijk voor het milieu, schrijft Emiliano Pinori in zijn proefschrift.

De huidige scheepsverf bevat meestal toxische metaalionen die er langzaam uit lekken. Dat houdt aangroei op een afstand maar tast ook waterdieren aan die niets met de scheepvaart te maken hebben. Het in het verleden gebruikte tributyltin moest uiteindelijk worden verboden omdat het zich ophoopte in de voedselketen. Tegenwoordig gebruikt men meestal koperoxide, dat een stuk minder schadelijk is maar ook niet geheel onomstreden.

Pinori, een Italiaan die promoveerde aan de universiteit van Gothenburg, gebruikt in plaats hiervan ivermectine, een product van de bacterie Streptomyces avermitilis dat in de geneeskunde al heel lang wordt toegepast als middel tegen parasitaire wormen. Tegen geleedpotigen werkt het ook, en zeepokken zijn eigenlijk kleine kreeftjes, dus…

Pinori’s idee is om het ivermectine op een dusdanige wijze door de coating te mengen dat het er normaal gesproken niet of nauwelijks uitlekt. Eén gram per liter blijkt voldoende. Zeepokken hebben de gewoonte om zichzelf dwars door de verflaag heen te vreten teneinde zich op het metaal van de scheepsromp te kunnen vastzetten. ‘En dan graven ze nu hun eigen graf’, zo vat Pinori het samen.

Tegen andere vormen van aangroei, zoals mosselen en algen, werkt deze methode niet. Maar die aangroei is relatief gemakkelijk van de verf af te schrapen, en richt veel minder schade aan dan die zeepokken doen..

Binnen een Europees project genaamd LEAF zal de vinding de komende 3 jaar verder worden uitgewerkt.

bron: Göteborgs Universitet