In Southampton is een lab-op-een-chip bedacht dat elektro-encefalogrammen kan opnemen van het wormpje C.elegans. Erg handig om het effect van nieuwe geneesmiddelen op de zenuwcellen van die diertjes te meten, zo valt te lezen in PLoS ONE.

De ‘NeuroChip’ maakt het vooral een stuk makkelijker om het één millimeter lange en uiterst beweeglijke wormpje in de juiste positie te krijgen. Het komt er op neer dat het diertje zichzelf met zijn kop klem zwemt in een taps toelopend kanaaltje. Via een tweede invoerkanaal marineer je hem vervolgens in het te testen medicijn, waarbij je met platina elektrodes de veranderingen opneemt in de door zijn neuronen gegenereerde elektrische velden.

Na afloop zuig je het medicijn weg via een zijkanaaltje. Als je klaar bent met de worm, wordt die via weer een andere route afgevoerd waarna het volgende slachtoffer naar binnen mag.

In de praktijk zitten er wat meer haken en ogen aan de microfluïdica. Zo bleken de wormen een sterke neiging te hebben om achteruit de chip in te zwemmen. Dat is deels te voorkomen met strategisch voor de inlaat geplaatste micropilaartjes. Helpt dat niet, dan is een extra, afsluitbare voorziene afvoer aanwezig die het dier meteen, staart vooruit, weer naar buiten sluist.

De NeuroChip bestaat uit twee lagen PDMS-siliconenrubber en zou redelijk goedkoop moeten zijn te produceren. Eventueel kunnen de inwendige afmetingen nog worden aangepast aan wormen van verschillende leeftijden.

bron: University of Southampton