Vervuiling Zwarte Zee om te toveren tot schone energie

Uit de diepten van de Zwarte Zee is per dag 10.000 ton waterstofsulfide te winnen waaruit je met zonne-energie meer dan 500 ton waterstof kunt vrijmaken. Het zou een serieus milieuprobleem kunnen omtoveren tot een bron van duurzame energie, zo stellen de Turkse onderzoekers Mehmet Haklidir en Fusun Servin Tut Haklidir in het International Journal of Nuclear Hydrogen Production and Applications.

De Zwarte Zee is het grootste meromictische reservoir ter wereld. Meromictisch wil zeggen dat er nooit menging optreedt tussen de bovenste en de onderste waterlagen. Het gevolg is dat die onderste lagen (vanaf zo’n 200 meter onder de zeespiegel) zo goed als zuurstofloos zijn. Er leven daar alleen anaerobe bacteriën, die bijvoorbeeld in hun levensonderhoud voorzien door sulfaat te reduceren tot sulfide. Daarbij breken ze organisch afval af dat vanaf de oppervlakte naar beneden komt zakken.

Op zich is dit een natuurlijk proces. Maar nu er steeds meer organisch afval de zee in stroomt (dankzij riolen in 17 landen) rijst ook de H₂S-productie de pan uit. Onduidelijk is wat dit op de lange termijn voor effect heeft, maar het kan natuurlijk nooit gezond zijn.

De onderzoekers hebben zich nu gerealiseerd dat de dissociatie-energie van H₂S veel lager is dan die van H₂O. Waterstof vrijmaken uit H₂S kost dus ook veel minder energie dan de hoeveelheid die je terugkrijgt wanneer je die waterstof vervolgens weer verbrandt.

Prettige bijkomstigheden zijn dat je de H₂S-overproductie netjes wegwerkt (de elementaire zwavel, die je overhoudt, kun je aan een autobandenfabriek verkopen), en dat waterstof klimaatneutraal verbrandt.

De onderzoekers hopen nu dat iemand een energiezuinige methode uitvindt om de H₂S naar boven te halen, en efficiëntere H2S-splitsingskatalysatoren.

bron: Inderscience