Dat dikkedarmtumoren niet aan de citroenzuurcyclus doen, heeft te maken met de Wnt-signaalroute. Een rden te meer om chemokuren uit te testen die op die route inwerken, schrijven onderzoekers van de University of California (Irvine) in het EMBO Journal.

Dat afwijkingen in die Wnt-route een belangrijke rol spelen bij darmtumoren was al langer bekend. En Otto Warburg ontdekte 60 jaar geleden al dat deze tumoren hun suikers niet oxideren via de citroenzuurcyclus maar via glycolyse, het reserve-metabolisme dat desnoods zonder zuurstof kan. Maar dat die twee dingen iets met elkaar te maken hebben, is helemaal nieuw.

Marian Waterman en collega’s kwamen op het idee dankzij microarray-analyses, die aangaven dat verstoringen in Wnt de expressie veranderen van tientallen genen die iets met het metabolisme te maken hebben.

Nader onderzoek leerde dat vooral een verhoogde productie van pyruvaatdehydrogenasekinase 1 (PDK1) cruciaal is. Door toedoen van dit enzym wordt de citroenzuurcyclus afgeknepen en moet de tumor wel overgaan op glycolyse en melkzuurgisting om aan energie te komen. Met als bijwerking dat de ontwikkeling van bloedvaten in de directe omgeving wordt bevorderd; de glycolyse is immers minder efficiënt en vraagt dus om extra glucosetoevoer.

Aangezien bloedvat-ontwikkeling (angiogenese) de Achilleshiel is van de gemiddelde tumor, wil je dat laatste dus juist niet hebben.

Experimenten bevestigen dat deze effecten worden teruggedraaid en de tumorgroei afneemt wanneer je Wnt blokkeert, en dat de winst weer verloren gaat als je het PDK1-gen op een andere manier alsnog activeert.

Volgens Waterman is het iets om in de gaten te houden als je nieuwe Wnt-remmers uitprobeert. Wellicht zijn er al kandidaatmedicijnen in de prullenmand verdwenen omdat ze geen effect hadden op andere Wnt-gerelateerde verschijnselen, terwijl ze stiekem wél de glycolyse te lijf gingen.

bron: EMBO