Relatie tussen oxidatieve stress en ouderdom op losse schroeven

Het is nog maar de vraag of oxidatieve stress door vrije radicalen, zuurstofionen en/of peroxiden echt een oorzaak is van veroudering van het lichaam. Het kan net zo goed een gevolg er van zijn, zo stellen onderzoekers van McGill University (Canada) in PLoS Genetics.

Als ze gelijk hebben is het geen wonder dat het nooit is gelukt om wetenschappelijk aan te tonen dat je minder snel oud wordt wanneer je maar genoeg antioxidanten slikt.

Siegfried Hekimi en Jeremy Van Raamsdonk deden proeven met het roemruchte modelwormpje C. elegans. Ze schakelden successievelijk vijf genen uit die coderen voor zogeheten superoxide-dismutases, eiwitten die een bepaalde vorm van reactieve zuurstof onschadelijk maken.

De gemuteerde wormpjes hadden duidelijk meer te lijden van oxidatieve stress maar hun gemiddelde levensduur werd er niet korter door. Eén variant leefde zelfs langer dan gebruikelijk.

Bij die laatste wormpjes was het dismutase uitgeschakeld dat in de mitochondriën zit. Hekimi vermoedt dat het uitschakelen van mitochondriale activiteit via oxidatieve stress goed voor de dieren is. Dat is dan weer in lijn met eerder onderzoek dat ook al een verband legde tussen mitochondirën en het verouderingsproces.

Hekimi ontkent niet dat oxidatieve stress en veroudering in de praktijk vaak tegelijk optreden. Maar dat er ook echt een causaal verband bestaat is nooit wetenschappelijk aangetoond, dat hebben de mensen er maar van gemaakt. “En die theorie staat nu de vooruitgang in de weg.”

bron: McGill University