Redactioneel uit C2W life sciences4

‘We bieden een innovatie die het fundamenteel onderzoek aan levende cellen en de ontwikkeling van medicijnen radicaal kan veranderen. Om genen simpel en met ongekende precisie te introduceren, uitschakelen of veranderen in een enkel transfectie-experiment. Edit for the better. Dit is een revolutie in het genoomonderzoek.’

De superlatieven spatten van het scherm op de website waarop Sigma-Aldrich een nieuwe commerciële methode aanbiedt, CompoZr genoemd. Dankzij zinkvingernucleases landt een gen voortaan precies daar waar de onderzoeker dat wil.

Wie interesse heeft en 30.000 dollar betaalt, krijgt binnen 6 tot 8 weken expressieplasmides en mRNA’s op maat. toch heeft Sigma-Aldrich, sinds de introductie van CompoZr in september, nog weinig klanten gevonden op de Nederlandse universiteiten. Voor een onderzoeksgroep is het toch een hoop geld.

Voor big farma is geld geen belemmering. Bedrijven als Genentech, Pfizer, Novo Nordisk en Roche, die mogelijkheden zien voor veiligere gentherapie en een hogere productie van biotechmedicijnen in zoogdiercellen (zie ook pagina 18), zijn al in zee gegaan met het Amerikaanse Sangamo BioSciences. Dat heeft met zijn sterke octrooiportefeuille haast een monopolie op de nieuwe technologie. Sigma-Aldrich heeft alleen een licentie voor het ontwikkelen van zinkvingernucleases voor onderzoekers. Wie vervolgens een medicijn wil verkopen, moet onderhandelen met Sangamo.

Sangamo’s licentie zal niet zo goedkoop zijn als die op de oorspronkelijke techniek voor genetische modificatie. Stanford University verkocht die aan elk bedrijf dat dat wilde, tegen schappelijke bedragen. Daardoor is genetische modificatie wijdverbreid. Of dat ook met de zinkvingernucleases gaat gebeuren is de vraag. Sangamo lijkt als een kip op zijn gouden eieren te zitten. Op de website zijn geen deals met kleine biotechbedrijven te vinden.

Voor universiteiten die onder steeds meer druk komen te staan om hun vindingen te vermarkten, is werken met een moeilijk verkrijgbare technologie niet aantrekkelijk. Dat is jammer, want wie gentherapie van het predicaat ‘eeuwige belofte’ wil verlossen heeft alle denkkracht – ook die van onderzoekers op universiteiten en bij kleine biotechbedrijven – nodig. En de zinkvingernucleasetechnologie is zeker nog verder te verfijnen.

msegers@c2w.nl

Bron: C2W life sciences4, 7 maart 2009