Amerikaanse ingenieurs ruziën over CO2-vriendelijkheid van kolencentrales

Bij de huidige stand der techniek valt onmogelijk te zeggen of elektriciteitsopwekking via kolenvergassing uiteindelijk beter zal zijn voor het milieu dan het stoken van centrales met poederkool. Dat blijkt volgens de New York Times uit een rapport, waaraan onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology momenteel de laatste hand leggen.

De auteurs waarschuwen dat de overheid zich vooral niet moet laten verleiden tot het nu al uitkiezen van een winnende technologie.

Het debat draait rond de vraag, welk proces zich het beste leent voor het achteraf inbouwen van technologie om CO₂ af te vangen. Dat broeikasgas zou dan onder de grond moeten worden opgeslagen. Als alle overheidsplannen ter vermindering van de CO₂-uitstoot worden doorgezet, dan komen centrales op termijn niet onder die afvangers uit.

Bij poederkoolcentrales, die hun steenkool in één keer verbranden in de vuurhaard van een stoomketel, kan de afvanger alleen worden geplaatst in de schoorsteen. Kolenvergassingscentrales zetten de steenkool eerst om in een mengsel van koolstofmonoxide en waterstofgas, dat vervolgens wordt verstookt in een gasturbine. In principe kun je de koolstofvanger dan ook vóór die turbine monteren, en vermoedelijk is dat procestechnisch ook aantrekkelijker.

De Amerikaanse milieulobby heeft haar kaarten gezet op kolenvergassing, omdat dat op termijn de betere technologie zou zijn. Maar veel energiebedrijven blijven liever poederkoolcentrales bouwen omdat die goedkoper zijn, en voorlopig ook betrouwbaarder.

Uit het MIT-rapport blijkt nu dat het nog helemaal niet duidelijk is bij welk proces het afvangen van CO₂ eenvoudiger is. Bij een poederkoolcentrale is het nog nooit gelukt, bij vergassing alleen op zeer kleine schaal. In alle gevallen kost het mogelijk 10 tot 30 procent van he vermogen van de centrale.

Het is dan ook nogal voorbarig om nu al zeggen dat een centrale-ontwerp ‘capture ready’ is, zo luidt de conclusie.

bron: New York Times