Voor het eerst is er een genetische test die een eeneiïge tweeling uit elkaar kan houden. Heel handig als ze allebei beweren dat de ander het gedaan heeft, meldt het Duitse bedrijf Eurofins Scientific.

Waarbij ‘het’ op een moord kan slaan, maar ook op de verwekking van een nakomeling.

De in Forensic Science International: Genetics gepresenteerde test berust op het idee dat DNA in een cel op elk moment kan muteren. Dus ook rond het moment dat het embryo zich in tweeën splitst, wat in de praktijk gebeurt als het klompje nog maar enkele tientallen cellen omvat. Gevolg is dat de cel, die bij de ene helft van de tweeling de basis vormt van het zaadproductiesysteem, qua genoom subtiel zal afwijken van de cel van zijn broertje.

Probleem is wel dat dit verschil echt heel klein is. Theoretische berekeningen wijzen uit dat het per keer slechts om een paar ‘single nucleotide polymorphisms’(SNP’s) kan gaan. De tot nu toe gebruikte sequencingmethodes keken daar straal overheen.

Volgens Eurofins is de nieuwste ‘ultra-deep next generation’ sequencingtechniek, ondersteund door een hele batterij bio-informatica, wél in staat om deze genetische naald uit de hooiberg te vissen.

Z hebben het bewezen door het zaad van twee tweelingbroers te sequensen, en het bloed van een kind van één van hen. Door elke test zo’n 80 keer over te doen en uit te middelen vonden ze vijf SNP’s die wel bij het kind en zijn vader aanwezig waren, maar niet bij zijn oom. Zorgvuldige controle met klassieke Sanger-sequencing bevestigde het resultaat.

Er wordt bij aangetekend dat het ook moet lukken met speeksel- of wangslijmvliesmonsters, die wat minder genant zijn om af te nemen. Nadeel is dat je weken bezig bent en dat de procedure dus een vermogen kost, zodat de toepassing wel beperkt zal blijven tot echte noodgevallen.

bron: Eurofins