Als de Parijse klimaattop een succes wordt, moeten fossiele-brandstofbedrijven de komende tien jaar mogelijk 2,2 biljoen dollar afschrijven op kolen- en oliewinningsprojecten. Dat heeft de denktank Carbon Tracker becijferd, meldt de Britse krant The Guardian.

Zowel de denktank als de krant laten er weinig twijfel over bestaan dat het de eigen stomme schuld van betrokkenen (en hun aandeelhouders) is wanneer ze niet met hun tijd mee wensen te gaan. Carbon Tracker-ceo Anthony Hobley vergelijkt het met filmrolletjesproducent Kodak die ten onder ging door de opmars van digitale fotografie onvoldoende serieus te nemen.

De schatting gaat er van uit dat de wereld afspreekt om de CO₂-emissies zo ver terug te dringen dat er 50% kans is beneden de twee graden opwarming te blijven. Dan loopt de behoefte aan fossiele brandstoffen dus behoorlijk terug. Voorspeld wordt dat de vraag naar ruwe olie in 2020 piekt, en dat relatief dure ideeën zoals teerzandwinning en boren in het Noordpoolgebied of in zeer diep water daarna economisch niet meer verdedigbaar zijn.

Nieuwe kolenmijnen zouden zelfs helemaal niet meer nodig zijn, waar ook ter wereld. En vraag naar aardgas blijft er wel, maar veel minder dan het bedrijfsleven beweert.

Amerikaanse bedrijven lopen het grootste risico, met $ 412 miljard aan projecten die het putje in dreigen te gaan. Canada zit op $ 220 miljard, China op $ 179 miljard als hun cijfers tenminste kloppen. Van de individuele bedrijven lopen Shell, ExxonMobil en Pemex de grootste risico’s: meer dan $ 70 miljard elk. Dan heb je het over enkele tientallen procenten van hun beurswaarde.

De Guardian haalt er nog een tweede rapport bij van Critical Resource, een bureau dat dit soort bedrijven op het hoogste niveau adviseert. Dat stelt dat de bedrijfstak vooral in de verdediging zit, en dat de meeste leden wel erkennen dat klimaatverandering belangrijk is maar desondanks niets lijken te veranderen aan hun strategie. Zelfs investeringen in CO₂-opvang en -opslag stellen ze uit, terwijl het voor hen de enige kans is om het verstoken van kolen en olie op de langere termijn te rechtvaardigen.

Uiteraard kan de gok nog goed uitpakken wanneer de wereldwijde ministeries van economische zaken massaal besluiten dat er geen klimaatprobleem is.

bron The Guardian