Voor het eerst is het gelukt om een werkende transistor af te drukken op papier. Maar dan wel een nanotechnologische kwaliteit papier, blijkt uit een publicatie in ACS Nano.

De flexibele, transparante organische veldeffecttransistor (OFET) bestaat uit vier lagen ‘inkt’. Allereerst een geleidende baan koolstofnanobuisjes, daar overheen een isolerende laag kunststof, dan een laagje halfgeleidende kunststof en tot slot de aansluitingen die weer van koolstofnanobuisjes zijn.

Met gewoon papier lukt zoiets niet. Daar zitten cellulosevezels in die zeker een factor 10 dikker zijn dan de laagjes waaruit de transistor is opgebouwd. Het oppervlak is dus veel te ruw. En dikkere lagen gebruiken kan niet, omdat de OFET dan niet meer werkt.

Vandaar dat Liangbing Hu en collega’s van de University of Maryland er ‘nanopapier’ voor hebben geproduceerd. Dat bestaat ook uit cellulosevezels, maar door een agressieve chemische behandeling wordt de dikte teruggebracht tot iets van 10 nanometer. Het papier dat je daarvan maakt is volgens Hu ‘zo glad als plastic’. En omdat het zo dun is, is het nog vrijwel transparant ook.

Nadeel is wel dat het eigenlijk veel te slap is om te gebruiken. De nanobuisjes geven er wat extra stevigheid aan, maar Hu vermoedt wel dat zijn transistoren beter zullen functioneren als het lukt om er wat minder nanokreukels in te krijgen.

bron: C&EN, ACS Nano