Sweder Hanns loopbaan begon met twijfel, maar verloopt inmiddels als een geoliede machine. Letterlijk, want van oliën en vetten weet de productontwikkelaar alles.

‘Als kind keek ik graag naar Het Klokhuis, want ik wilde weten hoe dingen werden gemaakt’, vertelt Sweder Hann (35), productontwikkelaar in de voedingsmiddelenindustrie. Zijn jeugdfascinatie blijkt daarbij heel nuttig. ‘Als iets niet goed loopt, moet je een oplossing zoeken en dus goed weten hoe alles werkt.’ Hann was pas zestien toen hij startte met de koksopleiding, maar zelfstandig kok zijn betekende hard werken en weinig verdienen. ‘Op mijn negentiende twijfelde ik aan alles, maar wat ik dan wel wilde doen wist ik niet.’ Hij stopte ermee, pakte zijn spullen en ging op reis.

Serieuzer

‘In Nieuw-Zeeland en Australië kwam ik erachter hoe goed we het hebben in Neder­­land, maar je moet wel iets doen met de kansen die je krijgt.’ Eenmaal weer thuis begon Hann – inmiddels een stuk volwassener en verantwoordelijker – aan een nieuwe mbo-studie; levensmiddelentechnologie. ‘Ik was gemotiveerder dan ooit en stroomde snel door naar het hbo.’ On­danks zijn status als modelleerling, was zijn eerste hbo-cijfer een 3. ‘Het niveau en de manier van werken waren heel anders dan op het mbo. Maar toen ik eenmaal mijn draai had gevonden, vond ik hbo makkelijker. Ik was serieuzer, kreeg meer vrijheid en projectmatig werken beviel me wel.’

‘De uitdaging zit in de balans tussen technologische haalbaarheid, kwaliteit en prijs’

Via zijn netwerk kreeg Hann een baan aangeboden bij Royal Smilde Foods als junior productontwikkelaar. Negen jaar later is de ‘junior’ weg uit de functienaam, maar margarines, oliën en vetten ontwikkelen doet hij nog steeds. ‘Ik ben van begin tot eind betrokken bij de ontwikkeling van bijvoorbeeld een margarine voor in stroopwafels. Het start met een receptontwerp dat we testen in de proeffabriek. Dan maken we de stroopwafels en die beoordelen we met de klant. Vervolgens schalen we de boel op naar de fabriek en dragen we de productie over.’

Eigenlijk is hij nog steeds kok, maar met een technische twist. ‘De margarinewereld is qua grondstoffen niet zo spannend, maar het technologische deel is heel complex en dat maakt het zo mooi. Neem bijvoorbeeld de vraag naar palmolievrije producten. Voor duurzame alternatieven moet je ontzettend creatief zijn. De uitdaging zit in de balans tussen technologische haalbaarheid, kwaliteit en prijs.’

Wijze lessen

Op de vraag wat hij over vijf jaar doet, is Hanns antwoord kort: ‘Dan werk ik gewoon nog bij Smilde. Ik krijg hier veel kansen en vrijheid en heb het naar mijn zin.’ De productontwikkelaar probeert via zijn werk bij te dragen aan een respectvolle omgang met de aarde door goede, eerlijke producten te maken en verspilling tegen te gaan. Hann geeft zijn wijsheid ook graag door aan zijn kinderen. Hij is blij dat de oudste inmiddels naar Het Klokhuis kijkt. ‘Dan zit papa ernaast hoor!’, besluit hij met een lach.

Wat kocht je van je eerste salaris?

‘Een heel mooie natuurstenen tuintafel. Hij staat er nog steeds!’

Met wie zou je weleens 24 uur opgesloten willen zitten?

‘Met niemand, lijkt me vreselijk!’

Wat is je grootste blunder?

‘Ik maakte een fout bij de opschaling van een recept, waardoor de margarine veel te dun werd. Gelukkig konden we de boel redden, maar ik ben wel nóg meer een pietje-precies geworden.’