In Engeland is een synthetisch molecuul ontwikkeld dat glucose vrijwel net zo selectief bindt als natuurlijke receptoren. Anthony Davis en collega’s van de universiteit van Bristol hopen er ooit een nieuwe vorm van insuline op te baseren die reageert op de bloedsuikerspiegel, schrijven ze in Nature Chemistry.

Het idee is dan dat de insuline tijdelijk inactief wordt als die bloedsuikerspiegel te veel daalt, teneinde hypoglycemie te vermijden.

Het molecuul bootst in wezen een natuurlijk lectine-eiwit na, dat eveneens specifieke koolhydraten herkent. De centrale kooi is zo ontworpen dat een suikermolecuul er qua formaat precies in past. Om het te binden zijn er zes ureumgroepen in verwerkt die elk twee waterstofbruggen kunnen vormen. Via diverse tussenstukjes positioneer je die ureumgroepen zó dat ze precies op de goede plek zitten om vier OH-groepen en de O in de ring van een glucosemolecuul rondom te binden met tien van die H-bruggen. Slechts één ureumgroep blijft ongebruikt.

Bij andere suikers past het allemaal lang niet zo mooi. Vandaar dat die ongeveer honderd keer zwakker worden gebonden dan glucose. Niet-suikermoleculen blijven helemaal niet hangen.

Davis stelt dat het molecuul redelijk makkelijk is te synthetiseren, vermoedelijk niet toxisch is en redelijk bestand tegen de omstandigheden in bloedserum. Om te beginnen zou je er glucosesensoren op kunnen baseren. Gemodificeerd insuline is een volgende stap, en over de vraag hoe je zoiets moet realiseren lijkt nog nauwelijks te zijn nagedacht.

Een universitaire spin-off genaamd Ziylo, die het moet gaan commercialiseren, is eerder dit jaar voor 623 miljoen pond opgekocht door farmagigant Novo Nordisk.

bron: University of Bristol