Sulfaat in de atmosfeer heeft minder effect op het klimaat dan de huidige modellen aanemen. Chemisch gezien verloopt de vorming van dat sulfaat namelijk heel anders dan gedacht, schrijven Duitse onderzoekers in Science.

Het idee is dat dat sulfaat ontstaat door oxidatie van SO₂. Het zou dan aerosoldeeltjes moeten vormen die zonlicht reflecteren en die tevens als kiem dienen voor de condensatie van waterdamp tot wolken.

De Science-publicatie gaat in op de manier waarop die oxidatie verloopt. Tot nu toe werd algemeen aangenomen dat die het werk moest zijn van waterstofperoxide (H₂O₂), ozon (O₃) en hydroxylradicalen (OH).

Maar onderzoekers van het Max-Planck-Institut für Chemie in Mainz besloten het proces eens van dichtbij te bekijken. Letterlijk, door metingen te doen op een heuveltop in de deelstaat Thüringen die zichzelf nu en dan in de wolken hult.

Conclusie: de meeste oxidatie wordt gekatalyseerd door ijzer en andere overgangsmetalen, die zich in stofdeeltjes in de atmosfeer bevinden. Als zuurstofleverancier dient dan gewoon O₂.

En het slechte nieuws is dat de deeltjes, waarop dit bij voorkeur gebeurt, relatief groot lijken te zijn. Ze hebben dus ook relatief veel last van de zwaartekracht. Het sulfaat valt mee naar beneden en verblijft dus veel korter in de atmosfeer dan gedacht.

Volgens eerste auteur Eliza Harris houdt maar één van de 12 meestgebruikte klimaatmodellen rekening met deze mogelijkheid.

Ze kan moeilijk inschatten wat het effect op de uitkomsten van de overige modellen zal zijn, daarvoor zijn die modellen iets te ingewikkeld. . Maar ze voorziet dat je het vooral merkt in landen als India en China, waar de modellen voor de komende jaren nog een forse stijging van de SO₂-uitstoot inplannen. Uitgerekend daar bevat de lucht relatief veel van die grote minerale deeltjes.

Of het ook uitmaakt voor het realiteitsgehalte van plannen om het broeikaseffect kunstmatig te remmen door zwavelinjectie in de atmosfeer, is ook een interessante vraag.

bron: Max-Planck-Gesellschaft