Onder bepaalde condities kan titaniumdioxide de omzetting van ammoniak in stikstofoxiden in de hand werken. Het idee om er ‘smogvretende coatings’ van te maken was dus misschien toch niet zo slim, melden Amerikaanse milieuchemici in JACS.

Het bizarre is dat die coatings juist geacht worden om de afbraak van NOx te katalyseren, met zonlicht als energiebron, en zo de vorming van O₃ als voonaamste smogcomponent te verhinderen.

Jonathan Raff (Indiana University) en collega’s hebben nu experimenteel aangetoond dat er iets anders gebeurt zodra TiO₂-deeltjes NH₃ uit de atmosfeer adsorberen. Als er dan ook een beetje vocht in de lucht zit, katalyseert dat water vervolgens de omzetting van NH₃ en O₂ in NO en NO_2, alweer met zonlicht als energiebron. Gesuggereerd wordt dat fotokatalytische oxidatie van NH₃ in NH₂ daarbij de eerste stap is.

Of dit gebeurt hangt af van de luchtvochtigheid. Komt die boven de 50 procent uit dan lijkt de reactie als het ware te verzuipen, wellicht omdat de watermoleculen dan de actieve plekken op het TiO₂ in de weg gaan zitten en de NH₃ omzetten in veel minder reactief NH₄⁺.

Het vervelende is uiteraard dat er relatief veel ammoniak in de lucht zit, onder meer dankzij uitlaatgassen. De kans dat de smogvreter de smog juist verergert is dus zeker aanwezig, al hangt het van het weer af.

Dat niemand het eerder heeft gemerkt zou volgens Raff kunnen komen doordat men TiO₂ altijd heeft uitgeprobeerd in combinatie met uitlaatgassen met een heel hoog NO_x-gehalte, en niet met echte stadslucht die veel sterker verdund is.

bron: Indiana University