In de VS is een ademsensor ontwikkeld die aangeeft of je echt griep hebt als je je grieperig voelt. Handig hulpje voor de huisarts, schrijven Milutin Stanacevic en collega’s van Stony Brook University (New York) in het tijdschrift Sensors.

In feite is het een combinatie van drie sensoren die reageren op respectievelijk ammoniak, stikstofmonoxide en isopreen. Elk afzonderlijk zijn dat geen biomarkers voor influenza; zo is NO beter bekend als indicator voor astma. Maar de combinatie van die drie schijnt wel karakteristiek te zijn.

NH₃ en NO worden wel vaker gemeten en daar bestonden dus al goede microsensoren voor. De sensor voor isopreen (C₅H₈, een bouwsteen voor synthetische rubber) is echter nieuw. Hij is gebaseerd op een film van hexagonale nanokristallen van wolfraamoxide (h-WO₃) die je bereidt door eerst Na₂WO₄.2H₂O met zoutzuur om te zetten in H₂WO₄.2H₂O en dat vervolgens bij 300 °C te dehydrateren. Die bereidingswijze is essentieel omdat WO₃ meerdere kristalstructuren kent en de hexagonale vorm daarvan de meest exotische is, en bovendien instabiel. Maar alleen hexagonale kristallen reageren tamelijk selectief op isopreen wanneer je ze tot 350 °C opwarmt.

Volgens eerste auteur Perena Gouma, inmiddels verhuisd van New York naar Texas, is haar sensor simpel genoeg om uiteindelijk in het schap van de drogist te belanden. De diagnose is wellicht niet 100 % betrouwbaar, maar zeker zo goed als die van een huisarts die op symptomen af moet gaan.

Het nut zou tweeledig moeten zijn. Je kunt voor het eerst gemakkelijk checken of iemand (nog) in staat is om een ander aan te steken met de griep. En je kunt vaststellen of iemand met ‘typische griepverschijnselen’ wellicht helemaal geen griep onder de leden heeft en dus in aanmerking komt voor nader onderzoek naar de werkelijke oorzaak.

bron: University of Texas