Deze polarimeter, met een diameter van 100 µm, ontstaat uit 3.456 schoteltjes die landen op een geëtst siliciumdioxidepatroon.

Elk schoteltje assembleert zichzelf uit DNA-strengen die een asymmetrisch, vierkant gat open laten. Op het oppervlak hecht zo’n stukje DNA-origami zich in de energetisch meest gunstige positie, tot op een paar graden nauwkeurig. In dit geval bevat het patroon twaalf voorkeursoriëntaties. Het DNA heeft tevens een kleurstof, en aan de fluorescentie kun je de polarisatie van invallend licht aflezen. In Science claimen Caltech-onderzoekers Ashwin Gopinath en Paul Rothemund dat dit nog maar het begin is: als je die oriëntatie eenmaal kunt sturen, kun je bijvoorbeeld ook moleculaire elektronica assembleren.