Als een komeet op een rotsblok knalt, of een rotsblok op een bevroren maan, krijg je vanzelf aminozuren. Engelse onderzoekers hebben dat experimenteel bewezen, melden ze in Nature Geoscience.

Het zou het zoveelste stukje kunnen zijn van de puzzel die ‘ontstaan van leven’ heet.

Dat kometen- en-planetenijs is lang niet alleen maar waterijs. Metingen op afstand geven aan dat er een mix in zit van simpele moleculen zoals NH₄OH, CO₂ en CH₃OH. In theorie heb je dus alle bouwstenen voor simpele aminozuren bij elkaar. Maar waar komt de energie vandaan die nodig is om ze met elkaar te laten reageren?

De nu verschenen publicatie suggereert dat het een kwestie is van ‘shock synthesis’: de door een inslag gegenereerde schokgolven pompen in sommige moleculen voldoende energie om ze onderling te laten reageren. Katalyse door bijvoorbeeld uv-licht is niet nodig. Simulaties hadden al laten zien dat dit theoretisch zeker niet onmogelijk is.

En onderzoekers van Imperial College London en de University of Kent hebben het nu experimenteel bewezen door daadwerkelijk een paar brokken zorgvuldig samengesteld ijs (NH₄OH : CO₂ : CH₃OH = 9,1 : 8 : 1).met zeer hoge snelheid (ongeveer 7 km/s) op elkaar te laten knallen. Daartoe gebruikten ze de ‘Light Gas Gun’, een onderzoeksfaciliteit waarover laatstgenoemde universiteit al langer beschikt.

Analyse van het resultaat met gaschromatografie/massaspectrometrie toonde inderdaad sporen aan van verschillende aminozuren. Er zaten varianten bij die ook in onze eiwitten zitten, zoals glycine en valine, maar ook minder natuurlijke zoals isovaline, norvaline, alfa-aminoboterzuur en alfa-aminoisoboterzuur. Voor zover er links- en rechtsdraaiende varianten van bestaan zatten die er allebei in even grote hoeveelheden in.

Volgens de auteurs vergroot het de kans dat er leven is ontstaan op verschillende plekken in ons zonnestelsel.

bron: Imperial College London