Om wonden sneller te genezen moet je je pleisters verrijken met RNA dat ter plekke wat ongewenste genen uitschakelt. Zo kun je bijvoorbeeld de afbraak van collageen op een laag pitje zetten, stellen MIT-onderzoekers voor op de website van ACS Nano.

Ze stellen dat het veel gemakkelijker is om die ‘small interfering RNA’s’ (siRNA’s) van buitenaf in de wond te krijgen dan binnendoor via de bloedbaan. Vooral omdat ze in die bloedbaan meestal worden afgebroken voordat ze überhaupt bij de wond arriveren.

Paula Hammond en collega’s hebben daarom een coating bedacht waarin je zulke siRNA’s kunt verwerken. In contact met lichaamsvloeistoffen lost hij langzaam op zodat het siRNA geleidelijk vrij komt.

De coating bestaat uit twee componenten: calciumfosfaat-nanodeeltjes waar het siRNA aan hangt, en een peptide genaamd protaminesulfaat. Dat peptide is positief geladen, RNA en nanodeeltjes zijn negatief, en als je een substraat om en om in oplossingen van beide componenten doopt bouw je stukje bij beetje een nano-spekkoek op die door elektrostatische krachten bij elkaar wordt gehouden - een truc die tegenwoordig wel vaker wordt toegepast.

Dat substraat kan daarbij een verbandje zijn, maar Hammond denkt ook al aan een implantaat van biologisch afbreekbare kunststof dat je op de plek van een zojuist verwijderde tumor zet en dat siRNA verspreidt om eventueel achtergebleven kankercellen de lust te ontnemen zichzelf weer te gaan delen.

Ze heeft het uitgeprobeerd met nylongaas dat ze van een 80 micrometer dikke coating voorzag, met een siRNA dat het gen voor groen fluorescerend eiwit (GFP) dempt. Legde ze zo’n gaasje op een kweekje van dierlijke cellen dan viel de GFP-productie inderdaad zo goed als stil.

Over dierproeven wordt momenteel nagedacht.

bron: C&EN