Verschil tussen shar-pei en vuilnisbakkie achterhaald

Dat de shar-pei zo ruim in z’n vel zit is het gevolg van één gemuteerd gen. Dat meldt een Amerikaans onderzoeksteam dat de genomen van 275 rashonden, behorend tot 10 verschillende rassen, op ruim 21.000 punten met elkaar heeft vergeleken.

Het is een vervolg op de publicatie van het generieke hondengenoom, eind 2005. De genomen van de verschillende rassen zijn daar allemaal subtiele variaties op. Ze zijn ontstaan sinds het moment (naar schatting 14.000 jaar geleden) dat de mens tamme wolven ging houden en selectief ging doorfokken met een beperkt aantal toevallige mutaties die esthetisch in de smaak vielen.

De Amerikanen presenteren nu het eerste systematische overzicht van de mutaties die hierbij mogelijk een rol spelen. In PNAS sommen ze 155 delen van het genoom op die sterke aanwijzingen vertonen dat er recent op is geselecteerd. Tot nu toe waren er daarvan maar 5 bekend.

Waar de aangestipte genen precies voor dienen en wat hun effect is op het uiterlijk van de verschillende rassen, moet grotendeels nog worden uitgezocht. Maar de onderzoekers hebben wel concreet achterhaald wat er met de shar-pei loos is. Ze vonden 4 ‘single nucleotide polymorphisms’ (SNP’s) in het HAS2-gen van deze honden. HAS2 codeert voor hyaluronzuursynthase 2, een enzym dat een van de belangrijkste componenten van bindweefsel aanmaakt.

Bij mensen kunnen mutaties in dit gen óók voor een rimpelige huid zorgen, vandaar dat de onderzoekers enig idee hadden waar ze bij de shar-pei het eerste naar moesten kijken.

bron: BBC News