Met gemodificeerd messenger-RNA kun je je cellen zo ver krijgen dat ze een stukje aan hun telomeren breien. Of het je leven verlengt is afwachten maar in een petrischaaltje gaan je cellen alvast veel langer mee, schrijven Stanford-onderzoekers in het FASEB Journal.

Die telomeren zijn de uiteinden van chromosomen. Ze dienen als uitloop bij het kopiëren van de DNA-code en worden daarbij telkens korter. Veel ouderdomskwalen lijken te worden veroorzaakt doordat van de telomeren te weinig meer over is en stukjes van de échte code beginnen weg te vallen; of dit de enige oorzaak is van veroudering staat nog te bezien, maar meespelen doet het zeker.

Het lichaam beschikt echter wel degelijk over een mechanisme om die telomeren weer te verlengen. Het kan de schade niet helemaal bijhouden maar stelt de veroudering wel uit. Een van de verantwoordelijke enzymen is telomerase reverse transcriptase, afgekort TERT, en wat ze op Stanford doen is simpelweg messenger-RNA toedienen dat voor TERT codeert.

En de grote ontdekking is dat deze vorm van stimulering veel gemakkelijker blijkt aan te slaan dan iemand voor mogelijk hield.

Helen Blau en collega’s hebben het uitgeprobeerd met kweekjes van menselijke fibroblasten en myoblasten. Bij beide celtypes zag je de telomeren gedurende 24 tot 48 uur langer worden; daarna was het mRNA kennelijk op (in principe is het immers een code voor eenmalig gebruik) en begonnen de telomeren weer korter te worden.

Het bleek mogelijk om het trucje een keer of drie te herhalen. Daarna stierven de kweekjes uiteindelijk nog steeds af, maar de telomeerverlenging had hun actieve leven dusdanig opgerekt dat het aantal cellen aan het eind van het experiment zeker 10¹² maal zo groot was als wanneer je niets had gedaan.

Het grote voordeel is dat je hiervoor niets aan het eigenlijke DNA hoeft te doen, en dat daar dus ook geen ongelukjes mee kunnen gebeuren. In het lab is het dus een relatief veilige methode om het leven van celkweekjes te verlengen, en er meer profijt van te hebben.

Of je dat mRNA ook op levende mensen kunt loslaten valt nog niet te zeggen, maar ongetwijfeld staan de eerste dierproeven al op stapel. In de woorden van FASEB Journal-hoofdredacteur Gerlad Weissmann: “In the long term, the sky’s the limit”.

bron: FASEB