Aan het genoom van de perzik kun je zie hoe je meer bio-ethanol uit populieren kunt winnen. Dat stelt het International Peach Genome Initiative, dat de perzikengenen zojuist heeft gepubliceerd in Nature Genetics.

De motivatie achter deze bewering is dat populieren en perziken nauwer verwant zijn dan je op het eerste gezicht zou vermoeden. De perzik lijkt echter al heel lang niet meer te hebben meegedaan aan de trend onder boomsoorten om nu en dan het hele genoom te dupliceren, met als gevolg dat het perzikengenoom relatief klein en compact is.

De eerste populier, die in 2006 voor het eerst werd gesequenst, had tweemaal zo veel basenparen. Daarvan werd toen ook al beweerd dat dat heel weinig was voor een boom.

Bij de perzik (Prunus persica) blijft de oogst beperkt tot 265 miljoen basenparen. Er zijn vooralsnog 27.852 genen in aangetroffen.

Door die te bestuderen hopen de onderzoekers onder meer helder te krijgen welke processen het ligninepercentage in de biomassa regelen. Die lignine staat de vergisting van de rest tot ethanol in de weg.

Een ander interessant punt is dat er perzikrassen bestaan die nooit hun bladeren verliezen. Als je daar de genetische oorzaak van zou kennen, zou je er over kunnen dromen om het groeiseizoen van je populieren te verlengen zodat ze per jaar meer biomassa opleveren.

bron: DOE/Joint Genome Institute