Elektronspinresonantie onthult twee verschilende helices

De structuur van het eiwit alfa synucleine is weer een stukje verrder uitgediept, dankzij Leids en Twents onderzoek. Dit eiwit is onderdeel van de plaques (Lewy body’s) die kenmerkend zijn voor parkinson.

Het eiwit moet is een membraangebonden eiwit, dat aggregeert in oplossing. Hierdoor is de structuur tot nu toe nog niet opgehelderd, en was nog niet duidelijk hoe het eiwit hecht aan het membraan.

Alfa synucleine blijkt nu te bestaan uit twee verschillende helices, waarvan er eentje sterker bindt aan het membraan dan de ander. Dat blijkt uit studies met elektronspinresonantie.

De Leidse natuurkundige Martina Huber gebruikte een kunstmatig membraan met zwitterionen en anionen. Hieraan bond ze alfasynucleine met spinlabels op de eerste helix en de tweede helix. Helix 1 bleek sterker te vinden aan het membraan dan helix 2. Helix 1 is dus sterker positief geladen dan helix 2, melden de onderzoekers in ChemiBioChem.

De onderzoekers houden wel een slag om de arm, omdat het kunstmatige membraan een simpele versie is van het zenuwcelmembraan.

Bron: Universiteit Leiden