Ozon reageert met eiwitten en maakt daar vrije radicalen van. Smog inademen is chemisch gezien dus nog schadelijker dan gedacht, schrijven Australische onderzoekers in Angewandte Chemie.

Richard O’Hair (University of Melbourne) en Stephen Blanksby (University of Queensland) misbruikten een massaspectrometer om het aminozuur cysteïne (gedeprotoneerd omdat zo’n ding alleen met ionen werkt) met grote snelheid op ozonmoleculen te laten knallen, in een gecontroleerde omgeving.

Het leverde vrijwel onmiddelijk een serie reacties op waarbij het ozon zich zuurstofatoom voor zuurstofatoom aan de zwavelkern van cysteïne hecht, zodat je achtereenvolgens cysteïnesulfenaat-, -sulfinaat- en -sulfonaatanionen krijgt. Vervolgens kan zich een hydroproxyradicaal (HO₂) afsplitsen zodat je een cysteïnesulfenaatradicaal overhoudt.

De Australiërs hebben het ook geprobeerd met korte peptideketens waar cysteïne in verwerkt zat, en dan zag je hetzelfde gebeuren. Ze vermoeden dan ook dat het met een compleet eiwit, waar vrijwel altijd wel ergens cysteïne in zit, niet anders zal gaan.

En vrije radicalen in het vocht op je longepitheel wil je dus liever niet. Te meer daar de resulterende schade waarschijnlijk niet met een geneesmiddel is terug te draaien, omdat ze daarvoor veel te willekeurig is.

Volgens O’Hair zijn proactieve maatregelen tegen smog dan ook de beste oplossing.

bron: University of Melbourne