Diabetespatiënten regelen hun bloedsuikergehalte door zichzelf met een bepaalde hoeveelheid insuline in te spuiten. Het meten van je glucoseniveaus en inbrengen van insuline gebeurt nu via naalden, wat soms best een pijnlijk en vervelend proces kan zijn. Shingo Ito, Sumio Ohtsuki en collega’s van de Kumamoto universiteit lijken nu een alternatief te hebben gevonden die de naalden omzeilt door insuline te stabiliseren.

Normaal gesproken degradeert insuline namelijk redelijk snel in het maagdarmkanaal en migreert het slecht door de dunne darmwand. Maar het cyclische peptide C-DNPGNET-C (DNP in ’t kort) blijkt macromoleculen – waaronder insuline – te kunnen helpen om de darmwand door te dringen.

De Japanners vonden verder dat het gebruik van D-aminozuren in plaats van de in de natuur voorkomende L-aminozuren in cyclisch DNP de stabiliteit van het peptide verbeterde; de darmen breken het peptide dan veel minder snel af. Dat gegeven combineerden ze met een hexamere vorm van insuline: door zinkionen toe te voegen, vormen insulinemoleculen een complex wat voor verdere bestendigheid zorgt en eveneens minder snel afbreekt.

De onderzoekers kwamen tot deze conclusie door cyclisch D-DNP met het insulinehexameer in de darm van muizen te spuiten en de opname te volgen. Vijf minuten na het inspuiten was al insuline zichtbaar in het bloed en een kwartier tot een uur later verminderde de glucoseniveaus in het bloed.

Een laatste test bestond uit een orale administratie van de insuline-DNP-combinatie. Ook hier zagen ze na dertig minuten een verlaging van de glucoseniveaus in modelmuizen met diabetes. Het fundament voor orale insuline-toediening is nu gelegd, aldus Shingo Ito in een persbericht.

_{Ito, S. et al. (2021) Mol. Pharmaceutics 18(4)}