Kopergebrek berooft zebravisjes van hun strepen, en dat levert een nieuwe manier op om de de genetische achtergrond van de cellulaire koperhuishouding op te helderen. Dat claimen Elizabeth Patton (University of Edinburgh) en collega’s in het tijdschrift Disease Models and Mechanisms.

Patton ontdekte dat van die strepen bij toeval tijdens een onderzoek naar de rol van pigmentcellen (melanocyten) bij het ontstaan van malignant melanoom, een zeer agressieve vorm van kanker. Ze diende de visjes allerlei verbindingen toe in de hoop de melanoomvorming te onderdrukken, en merkte dat één daarvan de visjes op mysterieuze wijze van hun streepjespatroon afhielp. Kennelijk functioneerden hun melanocyten helemaal niet meer.

Toevallig liep ze vervolgens Jonathan Gitlin (Vanderbilt University) tegen het lijf, een expert op het gebied van koperdeficiëntie. Die legde haar uit dat dát de oorzaak kon zijn. Melanocyten reageren namelijk zeer sterk op een gebrek aan koper.

Kennelijk verstoort de toegediende verbinding de koperhuishouding van zebravisjes, en Patton heeft nu een handige manier bedacht om de oorzaak te achterhalen. Ze maakt gebruik van de waarneming dat het kopermetabolisme bij zebravisjes, gistcellen en mensen genetisch ongeveer hetzelfde in elkaar lijkt te zitten. Kijk dus eerst of een verbinding de zebravisjes ontkleurt, en dien vervolgens dezelfde verbinding toe aan een gistcel. Bij zo’n eencellige kun je immers veel gemakkelijker nagaan welke genen en eiwitten door zo’n experiment worden beïnvloed.

Op deze manier heeft ze al vastgesteld dat mutaties in de genetische code voor bepaalde transporteiwitten de efficiëntie van die eiwitten kunnen aantasten. Normaal gesproken is dat geen probleem. Maar wanneer tegelijk ook de opname van koper uit het voedsel niet optimaal meer is (bijvoorbeeld als gevolg van een maag-bypassoperatie) kan het leiden tot symptomen van kopergebrek.

bron: The Company of Biologists