In Leipzig is een simulator in gebruik genomen die de vorming van wolken onder verschillende kimaatomstandigheden simuleert. Druppeltje voor druppeltje.

De Leipzig Aerosol Cloud Interaction Simulator (LACIS) bestaat uit een acht meter lange, verticale buis met een inwendige diameter van anderhalve centimeter. De wandtemperatuur kan worden ingesteld tussen -50 en +20 graden Celsius, met een precisie van eenhonderdste graad. De luchtvochtigheid is tot op 0,1 procent nauwkeurig instelbaar.

Het idee is om aërosolen door de buis te laten stromen, bestaande uit lucht met diverse roet-, zout- of biomassadeeltjes. Op veschillende hoogtes zitten spectrometers die het aantal gevormde waterdruppeltjes tellen, en hun diameter. Doordat de buis zo nauw is, wordt het mogelijk om één druppeltje tegelijk te analyseren.

Uit de druppelvorming in de buis valt te berekenen hoe groot de wolk zou worden in de buitenlucht, onder dezelfde klimatologische condities.

Tot nu toe is van het mechanisme van wolkvorming rond aerosolen nauwelijks iets beklend. Gehoopt wordt dat de metingen meer inzicht opleveren in de relatie tussen luchtverontreiniging en klimaatverandering.

De meetopstelling van het Leibniz-instituut voor troposfeeronderzoek heeft bijna drie miljoen euro en zeven jaar werk gekost. Voor zover bekend is hij uniek op de wereld.

bron: news@nature, 26 april 2006