Chemische interacties tussen water en rotsen die leiden tot een pH-daling zorgen mogelijk voor meer diamanten dan gedacht. Onderzoekers van de Johns Hopkins University werpen met hun artikel in Nature Communications nieuw licht op bestaande theorieën.

De huidige rekenmodellen nemen aan dat diamanten worden gevormd door redoxreacties in magma en andere vloeistoffen onder hoge druk op grote diepte. Deze vloeistoffen zouden neutrale moleculen bevatten als koolstofdioxide, methaan, waterstof en water. Het methaan zou dan geoxideerd worden en het koolstofdioxide gereduceerd. Dit zou gebeuren in afwezigheid van zuurstof en waterige oplossingen afkomstig van andere rotsen.

Nieuwe ontwikkelingen in de geochemie die hebben geleid tot het Deep Earth Water (DEP) model staan nieuwe berekeningen toe. Waarbij modellen eerst geen rekening hielden met waterige oplossingen en andere mineralen in rotsen, doet het DEP dat wel. Onderzoekers hebben met het nieuwe model laten zien dat de aarde via water diamanten kan produceren. Tijdens dit proces tussen verschillende mineralen neemt de pH af.

Dit heeft volgens het team van geochemicus Dimitri A. Sverjensky grote gevolgen. Volgens hem zou dit kunnen betekenen dat diamantvorming meer afhankelijk is van waterchemie dan redoxchemie. Een direct gevolg is dat er meer diamanten worden gevormd in de aarde dan eerst aangenomen.

De onderzoekers verwachten dat met deze nieuwe ontwikkelingen in de toekomst een beter licht kan worden geworden op chemische processen diep in de aardkorst.

Bron: Johns Hopkins University