Botsende continenten voeden bètacanon

Dat de huidige Aardse atmosfeer zo rijk is aan zuurstof, is mogelijk te danken aan het op elkaar botsen van drijvende supercontinenten, zo’n 2,5 miljard jaar geleden. Dat schrijven de geochemici Charlotte Allen en Ian Campbell (Australian National University, Canberra) op de website van Nature Geoscience.

Als het klopt (en dat valt nog te bezien!), dan geeft het een geheel nieuwe draai aan de roemruchte betacanon van de Volkskrant. Die begint immers ook al met ‘O’ en ‘plaattektoniek’.

Het idee van de Australiërs is dat de botsingen van de supercontinenten grond omhoog drukten, zodat er superhoge bergketens werden gevormd. Die erodeerden vervolgens weer, en wel in hoog tempo. Het sediment dat daarbij de oceaan in spoelde was rijk aan voedingsstoffen zoals ijzer en fosfor. Daar profiteerden de algen en cyanobacteriën in het water van. Ze fotosynthetiseerden zich suf en scheidden daarbij grote hoeveelheden zuurstof af in de atmosfeer. Gingen ze dood, dan zakten ze naar de zeebodem en verwijderden zo hun organische koolstof uit de voedselketen. Resultaat: de zuurstof bleef in de atmosfeer zitten wegens gebrek aan afnemers.

De onderzoekers hebben al zeven momenten in de Aardse geschiedenis gevonden waarbij verhevigde tektonische activiteit samenging met een sprong in het zuurstofgehalte van de atmosfeer. Ze denken dat dat geen toeval meer kan zijn.

bron: NatureNews