Kristalstructuur blijkt flexibeler dan zijn eigen octrooi

Minstens één organische stof blijkt kristallen te vormen die H₂O- en CO₂-moleculen kunnen opnemen hoewel ze officieel helemaal niet poreus zijn, en nog hydrofoob ook. Het houdt in dat röntgenkristallografie niet per se de waarheid over de aard van een kristal vertelt, zo melden Amerikaanse onderzoekers in JACS.

Het opent tevens geheel nieuwe mogelijkheden voor de farmaceutische industrie die haar octrooien vaak baseert op specifieke kristalvormen van een geneesmiddel. Of zo’n octrooi ook nog dekkend is nadat het kristal in kwestie zichzelf vol watermoleculen heeft gezogen, is zeer de vraag.

De stof in kwestie is het antibioticum clarithromycine. De onderzoekers hebben geen idee hoe de water- en koolstofdioxide-opname werkt. Temeer daar het mechanisme ook nog selectief blijkt te zijn: andere moleculen van vergelijkbare of zelfs kleinere omvang, zoals H₂, N₂ en CH₄, worden niet opgenomen.

Wel opperen ze dat het kristalrooster minder rigide is dan je zou verwachten, en dat de flexibiliteit de overgang mogelijk maakt van een rooster zónder water naar een rooster mét water zonder dat het hele kristal daarvoor uit elkaar hoeft te vallen.

bron: C& EN