Op een raamwerkje van kunststof kun je levensechte tumoren kweken. Zo krijg je ook in vitro een realistisch idee van de manier waarop zo’n tumor op medicijnen reageert, schrijven Amerikaanse onderzoekers in PNAS.

Eerder zijn al diverse pogingen gemeld om reserve-organen te kweken op zulke raamwerkjes (‘scaffolds’). Het idee van Antonios Mikos, Joseph Ludwig en collega’s is daar een originele variatie op.

Ze probeerden het uit met een poreuze suikerspin van poly-e-caprolacton (gemaakt met een electrospinning-techniek). Het gebruikte celmateriaal kwam uit Ewing-sarcoom, een zeldzame vorm van botkanker.

Volgens de onderzoekers groeide het geheel uit tot een klomp cellen die qua morfologie, groeikinetiek en eiwitexpressie sprekend leek op een echte menselijke tumor.

Het meest opvallend was echter dat het 3D-model duidelijk anders reageerde op medicijnen dan een 2D-kweekje van dezelfde cellen. Zo bleek de resistentie tegen traditionele chemotherapie duidelijk hoger. Ook zat er een fors verschil in de expressie van minstens één eiwit dat als ‘target’ voor nieuwe medicatie geldt.

Mikos begint nu te vermoeden dat biologen en oncologen zich al tientallen jaren behoorlijk laten foppen door te vertrouwen op 2D-kweekjes in petrischaaltjes. Een echte tumor functioneert in een complexe micro-omgeving, waar die petrischaaltjes totaal geen rekening mee houden. Het zou bijvoorbeeld kunnen betekenen dat bepaalde manieren, waarop zo’n tumor resistentie tegen chemo ontwikkelt, totaal over het hoofd zijn gezien.

En wie weet zijn er ook medicijnen die in 2D niet werken en in 3D juist wel.

bron: Rice University