Voorstel: label de complete Italiaanse olijfolieproductie met synthetisch DNA, verpakt in nanodeeltjes, en je kunt voortaan elke vervalsing moeiteloos opsporen. Een paar gram deeltjes is genoeg voor een heel jaar, stelt onderzoeker Robert Grass van de ETH in Zürich.

Hij introduceerde de deeltjes enige tijd geleden in ACS Nano. De kern wordt gevormd door ijzer(III) oxide, gefunctionaliseerd met ammoniumgroepen. Daar laat je DNA aan adsorberen, met een unieke sequentie die terugverwijst naar de fabrikant. Via een colloïdproces voorzie je het resultaat van een (relatief) dikke laag silica ter bescherming, en tot slot functionaliseer je dat oppervlak met hexyltrimethoxysilaan om het net zo hydrofoob te maken als de olie.

Onderzoek leert dat die olie pas zichtbaar troebel wordt als je een milligram van deze deeltjes per liter toevoegt. En om ze te identificeren heb je slechts een microgram per liter nodig, warabij een monstervolume van een milliliter al volstaat. Met een magnetisch veld trek je de deeltjes uit de olie, waarna je met een etsmiddel de silica verwijdert. Tot slot vermenigvuldig je het DNA met kwantitatieve realtime PCR en haal je het door de sequencer.

Waarbij dat ‘kwantitatieve’ inhoudt dat je ook meet hoe veel DNA er in het oorspronkelijke monster zat, en dus of de olie illegaal is verdund of niet.

Volgens Grass hoeven de labels maar 0,02 cent per liter olijfolie te kosten.

Mochten consumenten bezwaar maken, dan houdt hij ze voor dat ketchup ook silicananodeeltjes bevat en dat ijzeroxide een toegestaan E-nummer is - en DNA zit van nature in vrijwel al ons voedsel. Eventueel zou je in plaats van synthetisch DNA ook natuurlijk DNA uit diverse groenten en fruit kunnen nemen.

bron: ETH Zürich