In de VS is een pleister met nanonaaldjes gepresenteerd die vetrolletjes laat wegsmelten. In elk geval bij muizen, blijkt uit een publicatie in ACS Nano.

Zhen Gu en collega’s van Columbia University en de University of North Carolina vullen hun naaldjes, met een diameter van 250 nm, met een stof die de omzetting van wit vetweefsel in bruin vetweefsel bevordert. Dat bruine vet bevat veel meer mitochondriën en wordt verbrand zodra het lichaam energie nodig heeft.

Het idee is dan dat de in de huid geprikte naaldjes langzaam oplossen, en zo hun inhoud lokaal toedienen aan het onderhuidse vet. Zo kun je ter plekke een hoge concentratie van de werkzame stof genereren zonder dat je de rest van het lichaam daar aan bloot hoeft te stellen.

De onderzoekers hebben het geprobeerd met twee stoffen: Avandia oftewel rosiglitazon, een PPAR-agonist die eerder spectaculair flopte als medicijn voor diabetici, en een bèta-agonist genaamd CL-316243. Beide stoffen blijken te werken. Prik je een geladen pleister aan één zijde van de onderbuik van een obese muis en een placebopleister aan de andere kant, en vervang je die pleisters gedurende vier weken eens in de drie dagen, dan is na afloop aan de behandelde kant 20% van het vet weg.

Bij magere muizen verdween geen vet (want dat was er niet) maar steeg het zuurstofverbruik met 20% als teken van een verhoogd metabolisme.

Toepassing bij mensen lijkt overigens nog ver weg: Avandia heeft niet voor niets een slechte naam en CL- 316243 werkt voor zover bekend sowieso alleen bij muizen.

bron: Columbia University Medical Center