Huidinfecties zijn te bestrijden met nanosponsjes die de toxines van de verantwoordelijke bacteriën absorberen. Handig als antibiotica niet meer helpen, schrijven onderzoekers van de UC San Diego in Advanced Materials.

Liangfang Zhang en collega’s maken daarbij handig gebruik van het feit dat veel van die toxines zijn gebaseerd op één en hetzelfde werkingsprincipe, namelijk het perforeren van celmembranen zodat de delicate balans tussen ionenconcentraties binnen en buiten de cel wordt verstoord. Ze laten zich dan ook gemakkelijk lokken door een nepmembraan dat niet rond een rode bloedcel zit, maar rond een nanodeeltje van afbreekbare kunststof.

Twee jaar geleden lieten ze al zien dat je zulke nanodeeltjes in de bloedbaan van een muis kunt injecteren en dat ze dan op zijn minst een deel van de toxines van de MRSA-ziekenhuisbacterie onderscheppen. Daarna worden ze vanzelf in de lever afgebroken, met toxines en al.

Als vervolg daarop hebben ze nu dezelfde nanodeeltjes opgenomen in de poriën van een hydrogel die je vlak onder een open wond kunt injecteren. Los zouden de deeltjes heel snel wegdiffunceren, maar de hydrogel houdt ze lang genoeg op hun plek om ze hun werk te laten doen.

Bij proeven met muizen bleek ook nu weer dat de MRSA-wondinfecties niet helemaal weggingen, maar significant kleiner waren dan wanneer ze niet werden behandeld. Zhang denkt dat dat komt doordat het immuunsysteem de bacteriën veel beter aan kan wanneer ze wegens gebrek aan toxines min of meer weerloos zijn.

Vergeleken met antibiotica zou het twee voordelen moeten hebben: ten eerste maakt het niet uit of de bacteriën al resistent zijn, ten tweede vermijd je het risico dat ze dat alsnog worden.

Hoe ver de nanobolletjes nog van klinische tests af zijn, wordt er helaas niet bij vermeld.

bron: UC San Diego