Medicijn selectief afgeleverd bij beschadigde slagaderwand

Amerikaanse onderzoekers hebben nanodeeltjes ontwikkeld met een peptidecoating die zich alleen hecht aan beschadigde delen van een slagader. Vervolgens komt er een middel uit vrij dat verdere schade voorkomt. Het zou een alternatief kunnen vormen voor de medicinale ‘stents’ die nu worden gebruikt om slagaders open te houden, zo melden Omid Farokhzad (Harvard Medical School) en Robert Langer (MIT) later deze week in PNAS.

Met een alternatieve coating moet je ook deeltjes kunnen maken die tumoren opzoeken.

De 60 nm grote bolletjes bestaan uit verschillende lagen. De kern bevat een complex van het gewenste geneesmiddel en polymelkzuur. Door esterhydrolyse vallen de complexen langzaam uit elkaar en laten het geneesmiddel vrijkomen; de tijd die dit kost is afhankelijk van de lengte van de polymeerketens, en dus redelijk nauwkeurig instelbaar.

Rond de kern zit een laagje lecithine en daar omheen zit weer polyethyleenglycol (PEG) als beschermende coating. En op dat PEG zitten peptideketens, opgebouwd uit 7 aminozuren in een proefondervindelijk uitgekozen volgorde. Die ketens hechten selectief aan het basaalmembraan, de steunlaag van slagaderen die alleen bloot komt te liggen wanneer de binnenbekleding (het endotheel) beschadigd raakt.

Op die beschadigingen vormt zich dus vanzelf een laagje nanodeeltjes (de auteurs noemen het ‘nanoburrs’ oftewel nanobraampjes) waaruit langzaam het medicijn vrij komt. Dat medicijn kan dan bijvoorbeeld paclitaxel zijn, een middel dat de celdeling afremt. Op die manier kun je voorkómen dat er zó veel littekenweefsel wordt gevormd dat de slagader verstopt raakt.

Proeven hebben uitgewezen dat de nanodeeltjes zich inderdaad concentreren in de slagaders van een rat wanneer je ze ergens bij de staart injecteert. Hoe goed de geneesmiddeltoediening in de praktijk werkt, wordt nog uitgezocht.

bron: MIT