In Houston, Texas, rijden binnenkort monomoleculaire vierwielers rond met een in Nederland ontworpen nano-aandrijving. Het zou gaan om de eerste nanomotorvoertuigen ter wereld.

De nano-auto van constructeur James Tour bestaat uit een koolstofskelet als chassis en vier bolvormige p-carboraanmoleculen als wielen. In de asjes zit een driedubbele alkynbinding, die toelaat dat de wielen ronddraaien. Het geheel meet drie bij vier nanometer, dus je kunt er 20.000 naast elkaar parkeren op de diameter van een mensenhaar.

Het motortje is een ontwerp van de Groningse hoogleraar Ben Feringa, een beetje gemodificeerd zodat het als functionele groep aan het chassis kan worden gehangen. Onder invloed van licht gaat het in één richting ronddraaien en werkt dan als scheprad.

Tests in een tolueenbadje hebben bevestigd dat de motor het doet. De eerste proefritten worden nu voorbereid, zo schrijft Tour vandaag in het tijdschrift Organic Letters.

Het autootje borduurt voort op een ontwerp dat vorig jaar oktober verscheen in Nano Letters. Het was dat jaar het meest opgevraagde artikel uit alle bladen van de American Chemical Society. Dat eerste prototype had echter nog geen motor. Ook heeft Tour sindsdien de wielen gewijzigd: oorspronkelijk waren het C₆₀-buckyballs, maar die bleken energie aan het motortje te onttrekken.

bron: persbericht Rice University, 12 april 2006