Uit DNA-origami en nanogoudbolletjes is een constructie te maken die de fluorescentie van een kleurstofmolecuul tot wel 117 keer versterkt. Dat schept nieuwe mogelijkheden om het gedrag van één enkel molecuul te bestuderen, melden Duitse onderzoekers in Science.

De nanoconstructie van de TU Braunschweig maakt gebruik van ‘surface plasmon resonance’, een bekende methode om lichtgolven te versterken in de directe omgeving van - bijvoorbeeld - een nanodeeltje dat werkt als een soort antenne.

Het DNA-origami dient om de onderlinge afstanden van de componenten heel precies te kunnen instellen, zodat het fluorescente molecuul in een ‘hotspot’ terecht komt waar de versterking maximaal is.

Zulk origami berust op de neiging van losse DNA-strengen om samen een dubbele streng te vormen, maar alléén wanneer ze precies op elkaar passen. Voeg je een aantal strengen met uitgekiende basenvolgordes bij elkaar, dan assembleren die zich helemaal vanzelf tot de specifieke driedimensionale structuur waarvoor je ze hebt ontworpen. In dit geval een steile pilaar van een aantal parallelle dubbele strengen, met een iets verbrede voet die zich op een vast oppervlak hecht, en halverwege een paar zijtakjes waar de nanogoudbolletjes aan vast komen te hangen en een open plek waarin het molecuul past dat je wilt bestuderen.

Zoals gezegd: dit assembleert zich helemaal vanzelf.

De onderzoekers lijken er nog niet helemaal uit te zijn of je deze constructie nu moet gebruiken om het gedrag van nanogouddeeltjes te bestuderen of dat van reagerende organische moleculen, of misschien wel allebei.

bron: Science