Het motor eiwit MCAK gaat ergens willekeurig op de microtubulus zitten, beweegt naar het uiteinde en eet dit als een soort Pacman op. Dat stellen onderzoekers van het Max Planck in Nature.

Bij celdeling vormt zich een enorme ‘mitotic spindle’, bestaand uit microtubuli. Dit is een soort cellulair netwerk van snelwegen, waarover motoreiwitten zich bewegen en de chromosomen de goede kant uitduwen. Onbekend was echter hoe de lengte van de microtubuli geregeld werd.

De onderzoekers volgden het eiwit MCAK, mitotic centromere associated kinesin, en ontdekten dat het de microtubulus op een willekeurige plaats bindt en dan via eendimensionale diffusie over de tubulus beweegt. Als het eiwit het uiteinde vindt, hecht het zich daar vast en begint de microtubulus als het ware op te eten. De chromosoomhelften volgen MCAK’s beweging en worden zo verdeeld over de dochtercellen.

Bron: Persbericht Max Planck Society, 12 mei 2006