In de VS is een metal organic framework bedacht dat uraniumverbindingen uit water zuigt. Handig om afvalwater van kerncentrales te zuiveren maar ook om vers uranium te winnen uit zeewater, zo wordt gemeld op de website van het tijdschrift Chemical Science.

Waarbij je dan moet bedenken dat in de oceanen het overgrote deel van de werelduraniumvoorraad schijnt te zijn opgelost. De concentratie is iets van 3,3 ppb maar je hebt het wel over heel erg veel water.

Het nieuwe metal-organic framework (mof) bestaat uit zirkoonkernen en relatief lange organische liganden, waarin N-difenylfosforylureum (DPPU) zit verwerkt. Van DPPU is al eerder aangetoond dat het lanthaniden en actiniden bindt.

Inderdaad blijkt dit mof uiterst efficiënt bij het extraheren van uranyloxide (UO₂²⁺) uit water waaraan nog wat extra zouten waren toegevoegd om het op zeewater te laten lijken. Het bleek pas verzadigd als er 217 gram uranium per gram mof in zat, wat betekent dat de helft van de DPPU-groepen ‘beet’ had.

Gesuggereerd wordt dat dit mof in principe alle actiniden moet kunnen binden, dus ook thorium en plutonium. Maar dat lijken de auteurs nog niet echt te hebben uitgeprobeerd.

Onduidelijk blijft hoe je het uranium er vervolgens weer uit krijgt. Maar mogelijk brengt het gewonnen uranium zo veel geld op dat het niet zo erg is wanneer je je mof niet kunt hergebruiken.

bron: Royal Society of Chemistry