In Zuid-Korea is een variant op CRISPR/Cas9 ontwikkeld waarmee je plantengenen kunt editen zonder dat er ‘vreemd’ DNA aan te pas komt. Zo kun je onder de overheidsregels voor genetisch gemodificeerde gewassen uit komen, schrijven Kim Jin-soo en collega’s van Seoul National University in Nature Biotechnology.

Het hangt er wel een beetje van af hoe die regels zich ontwikkelen. Met name in de Europese Unie wordt momenteel gediscussieerd over de vraag wanneer een gewas ‘genetisch gemodificeerd’ is, juist vanwege de opkomst van nieuwe editingtechnieken zoals CRISPR die de eigen genen van de plant veranderen in plaats dat ze er iets extra’s aan toevoegen. Als straks de aanwezigheid van vreemd DNA de doorslag blijft geven, heeft Kim gelijk.

Zoals bekend werkt CRISPR/Cas9 met een combinatie van een knip-enzym en RNA-sequenties die vertellen waar te knippen. Normaal laat je dat enzym ter plekke aanmaken, door de genetische code naar binnen te smokkelen. Dat gebeurt bij planten meestal door een plasmide met dat gen mee te geven aan Agrobacterium tumefaciens, een bacterie die van nature planten infecteert.

Maar zowel dat gen als het DNA van de bacterie kunnen hierdoor permanent in het eigen DNA van de plant terecht komen. Dat is dan per ongeluk maar voor de wet telt het wél.

Kim synthetiseert dus de complete combinatie van Cas9-enzym en RNA-sjablonen buiten de plant. Met behulp van polyethyleenglycol als oplosmiddel brengt hij ze vervolgens in in protoplasten, dat zijn plantencellen die van hun celwanden zijn ontdaan. Uit die protoplasten kweekt hij vervolgens gemodificeerde plantjes.

Hij heeft het al geprobeerd met zandraketten, tabaks-, rijst- en slaplanten, en claimt dat tot 46% van de nakomelingen gemodificeerd is. Als volgende wil hij de banaan aanpakken; die wordt bedreigd door een schimmelinfectie en zou immuun moeten worden als je het gen uitschakelt voor de receptor die de schimmel houvast geeft.

Tenzij uiteraard de wet zo wordt aangescherpt dat er buiten traditioneel kruisen helemáál niets meer mag, hetgeen binnen sommige EU-lidstaten op aardig wat bijval zou kunnen rekenen.

bron: news@nature