In Canada zijn microdeeltjes met straalaandrijving ontwikkeld die diepliggende wonden kunnen dichten. Ze zwemmen letterlijk tegen het spuitende bloed in en leveren een stollingsfactor af bij de bron, suggereert een publicatie in Science Advances.

Zulke miniatuurraketjes zijn eerder vertoond maar de kunst is ze voldoende kracht mee te geven om daadwerkelijk tegen de stroom op kunnen komen. Voor zover bekend was dat nog niet eerder gelukt.

Als gasgenerator gebruiken Christian Kastrup en collega’s een mengsel van calciumcarbonaat en een organisch zuur. Om precies te zijn geprotoneerd tranexaminezuur (TXA-NH₃⁺), maar citroenzuur werkt ook. Zodra er water bij zo’n combinatie komt, kontleedt het CaCO3 onder vorming van CO₂. Véél CO₂.

De calciumcarbonaatdeeltjes zijn poreus, en in de poriën laat je trombine of een ander stollingsmiddel adsorberen. Dat geneesmiddel komt vanzelf vrij naarmate het CaCO₃ ontleedt. Tranexaminezuur is zelf trouwens ook een middel tegen bloedingen, al wordt uit de publicatie niet duidelijk of het in deze situatie veel zoden aan de dijk zet.

De deeltjes blijken snelheden tot 3 mm/s te kunnen halen. En omdat een deel van de CO₂ er als belletjes aan blijft hangen, neemt hun totale soortelijke massa af en krijgen ze de neiging tegen de zwaartekracht in te gaan. Zollang het bloed omlaag stroomt, gaan ze dus netjes tegen de stroom in.

De onderzoekers hebben het met succes geprobeerd in een ‘muismodel voor amputatie’ (wat inhoudt dat je de staart er af hakt) en in zowel muizen als varkens die door chirurgisch ingrijpen werden voorzien van een levensbedreigende inwendige bloeding. Zonder deeltjes gingen ze dood, met deeltjes niet.

bron: University of British Columbia