Voor het eerst is een metaalschuim ontwikkeld dat op water drijft. Het kan veel meer hebben dan kunststofschuim en dus is het interessant voor de marine maar ook voor lichgewicht auto-onderdelen, denken Nikhil Gupta en collega’s van de New York University Polytechnic School of Engineering.

In het International Journal of Impact Engineering presenteerden ze zojuist het ‘syntactische’ schuim. Het bestaat uit de magnesiumlegering AZ91D, gevuld met holle microbolletjes van siliciumcarbide (fabrikaat Deep Springs Technology in Toledo, Ohio). Op die manier kun je de dichtheid omlaag brengen tot 0,92, dus iets lager dan die van water.

Net als kunststofschuim kun je het op maat zagen, en blijft het ook drijven als het beschadigd raakt. Maar anders dan de poriën in kunststofschuim zijn de siliciumcarbidebolletjes vormvast en mechanisch sterker dan het omringende magnesium; als ze bij een botsing worden gekraakt absorberen ze een deel van de botsingsenergie en dempen zo de klap.

Daar komt nog bij dat het smeltpunt van AZ91D boven de 500 graden Celsius ligt en dat van siliciumcarbide nog veel hoger, zodat je kunt gaan denken aan toepassingen die kunststofschuim meteen zouden doen verkolen. De extreme brandbaarheid van magnesium wordt dan wel weer een probleem, maar er bestaan inmiddels ook magnesiumlegeringen die daar geen last van hebben.

Gupta hoopt binnen drie jaar zo ver te zijn dat hij schuim kan leveren om prototypes mee te vullen. Hij heeft onder meer de Ultra Heavy-Lift Amphibious Connector op het oog, een nieuw landingsvaartuig voor de US Marines waarbij het drijfvermogen in de rupsbanden moet komen te zitten - wel handig als je die niet al te gemakkelijk kapot kunt schieten.

bron: New York University