Nanoverpakking maakt bestudering gemakkelijker

Voor het eerst is het gelukt om membraaneiwitten uit een celwand en in een stabiel nanodeeltje te krijgen zonder dat ze kapot gaan. Dat maakt het eindelijk mogelijk om hun structuur en hun werking in detail te bestuderen, zo melden onderzoekers van de universiteiten van Birmingham en Warwick (Engeland) in JACS.

De onderzoekers verpakten de deeltjes in 11 nanometer grote schijfjes, bestaande uit een bilaag van fosfolipiden en styreen-maleïnezuuranhydride-copolymeer. Deze , zogeheten ‘SMALPs’ blijken een celmembraan dusdanig goed na te bootsen dat verschillende transmembraaneiwitten er goed in blijven.

Volgens onderzoeksleider Michael Overduin zijn de schijfjes monodispers, biocompatibel, thermisch stabiel en oplosbaar in water. En ze laten de uiteinden van het eiwit vrij zodat je er heel simpel allerlei lab-analyses op kunt loslaten.

Geschat wordt dat eenderde van alle eukaryote eiwitten membraaneiwitten zijn, en dat 40 procent van alle goedgekeurde medicijnen op een membraaneiwit inwerkt. Die eiwitten waren tot nu toe echter zó lastig te hanteren dat er relatief weinig onderzoek naar is gedaan. De nieuwe techniek zou voor de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen dus van onschatbare waarde kunnen blijken.

bron: Biotechnology and Biological Sciences Research Council